شعر

شعر های کودکان

برای تو

چرا عجلــــــه داری سر به سرم میــــذاری

قدری تحمل نـــــما همه میشیم رو به راه

الان برنامه داریــــم وقت بـیخود نـــــــداریم

تو هم برو کاری کن بـــــــــیکار لازم نداریم

—–

سواد چرا نـــــداری چیـــــزی تو سر نداری

برو فردا مدرســــــه تا که سواد بیـــــــاری

—–

شلوغ چرا میکنی آب توی دوغ میکــنی

کار بیخود نکن باز رو به خدا میــــــــاری
- – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - -
قصه ی فلسطین

پرنده ای خوب و قـشنگ باز داره آواز میـــــــــخــــونه

نغمه ی خوش صـدای او بچه هــــا رو شاد میــــکنه

——-

بر شاخه ی درخـــت باغ نشسته دسته ای کــــلاغ

قارقار بد صــــدا یشـــون پرنــــــــــده را رانــــده ز باغ

——-

پرنده تهنا شـــــــــده باز همـــــدم غمها شـــــده باز

نمیدونه خونش چیشـد تو باغ مملو(1) از کــــــــلاغ

——-

گــریه ی او خنده ی ما نغــــــمه ی او ســـــــوز بلا

ما قافل از گلهــای باغ که گشــته پامال کـــــــلاغ

——-

پرنده بی خونه شــده مهــمون همسایه شــــده

فقیر و بیچاره شـــــده گریه براش چاره شــــــــده

آنها که ماندن توی باغ کتک میخوردن از کـــــــلاغ

بال پریــــــــــــدن ندارن شکسته بالهاشون کــلاغ

“”(1)مملو:پر ، انباشته”"

- – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – -
روز اول مدرسه

پاییز چون از راه میرســــــه ســــرما رو با خـــــود میاره

مدرسه ها چون باز میشه خیلی کار ها شروع میشه

اتوبوس ها شلوغ میشـــه سرو صـــدا بلنــد میشـــه

کــــوچه هــا و خیابـــونـــــا پر از صـــدای بچـــــه هـــا

هر طـــرفی هــی مـــیدون دور و بـــر بــــزرگــــتــــــــرا

همـــــه به کاری مشغولند راضــــی و شاد و شنگلند

مادر بزرگ هــم خوشحاله نوه هاشو هی میشماره

تو شــــهر ما که تـــــهـرونه خونه هاش مثل زنــــدونه

جای بازی خــــیلی کــــمه خیابونــــاش چو رودخـونه

اما به جـــای آب ماشـــین آدم رو حیــرون میــــکــنه

کـــوه بهـــتر از این تــهرونه کرده مارو پــــــاک دیـوونه

- – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – -
روز اول مهر

بچه ها دســـــته دســــته دارن میرن مدرســــــه

خوشحال و شاد و خندون مدرسه ها باز شــــده

صف میکشــــــن تو حیاط همه چو شاخ نبـــــات

آقا مدیــــــر بـــا ناظــــــــم میگن ز نظم و کتـــاب

زنگ اول خــــــوش آمــــــد بــعضی بودن ناراحت

علـــــــــی چــرا نــــــــیامد او سال قبل با ما بود

کـــــــلاس چهــــارمی بود دیــــــــگه باید میامد

—

یک نـــــفر از بــــــــــچه ها همسایه بود با اونــــــها

گفت که علی با بابـــــاش رفته دیگه از اینجــــــــــــا

علی چو بود خوش اخلاق دوستش داشتند بچه ها

- – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – -
معلم مهربان

درب کلاس چو باز شد کلاس یهو ساکت شــــد

یــــکی صـــدا زد برپــــا اومد آقـــــا بـــچـــه هـــــا

—–

معلم امسال مرد است برای بعضی ها درد است

میگن خانـم هـرچــه بد بهتر از هرچـه مـرد است

—–

یـــکی از ایــــن بچه ها که بود دلیر و شــــــجاع

گـــفت به معـــــلم آقــا باز تـــو میـــایی فـــــردا

معلـــم لبخـــــــندی زد پــــرده هارو کنـــــــار زد

گفــــت کـــه تا روز آخـر مــــــنم براتــــون یــــاور

معلم دوست شماست کارش مــــثل انــبیاست

معلم قصـــــــه ها گفت غم همه را او شـــــست

بچه ها شاد و خندون خلاص شدن ز زنــــــدون

معـــــلم مهـــــربـــــان تابـــــــع دیــــــــن و قـرآن

چـــــو گل صفا میـاره بــــهار باخـــــود مـــــیاره

- – – - – - – – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – -

مامانم می گفت:

خواب می دیدم بچه شدم

مثل گل باغچه شدم

پیرهن چین چین پوشیدم

دنبال توپم دویدم

اما وقتی بیدار شدم

دیدم که بچه نیستم

یک گل باغچه نیستم

خودم یه بچه دارم

گل توی باغچه دارم

بچه ی من گل منه

قمری و بلبل منه 

...................................................................................................

شاعر: ایرج قنبری

عینک مادر بزرگ
چند روزیه شکسته
انگار یه عالمه غم
توی دلش نشسته
هرجا که میخواد بره
منو صدا میکنه
اونوقت با مهربونی
منو دعا میکنه
خدا کنه که چشماش
دوباره خوب ببینه
چون که دلم نمیخواد
غم تو دلش بشینه

 

ای زنبور طلایی
پاشو پاشو بهاره
پاشو پاشو بهاره

ای زنبور طلایی
پاشو پاشو بهاره
پاشو پاشو بهاره نیش می زنی بلایی
گل وا شده دوباره
گل وا شده دوباره

نیش می زنی بلایی
عسل بساز دوباره
عسل بساز دوباره 

                                   

من درختم سایه دارم سبز و خوشگلم میوه می دم هر سال
بچه خوب، چه می کنی ؟؟ حرفمو گوش کن نچین میوه کال
شاخه هامو تو نشکنی من تو رگام خون دارم
یادت باشه، من زنده ام من تو بدن جون دارم
در پای من بریز آب همیشه تا که شوم سرسبز
بذار بیان به روی شاخه هامون هم گنجشک و هم سار
یادت باشه پاییز میاد برگای من می ریزه
یه روز می شه که خشک می شم چوبم برات یه میزه

شاعر: مریم استقامت

گل سرخی زیبا
تو گلا پژمرده
باد و طوفان شاید
غنچه اش را برده
تازه و کوچک بود
سبز و نشکفته و ترد
نکند دست کسی
غنچه را با خود برد
گوش کن میخواند
گرم و زیبا بلبل
دوستانش هستند
غنچه های یک گل
کاشکی هیچکسی
نکند آنها را
تا ببینند همه
همه گلها را